wstęgor królewski w bałtyku
król śledziowy (język polski): ·↑ Hasło „Regalecus glesne” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia
Odkryj Pałac Królewski w Madrycie i zarezerwuj tę wycieczkę z przewodnikiem i biletami wstępu bez kolejki. Bezpłatne anulowanie. Czas trwania 1 godzina 30 minut. Dostępne w: en, es. Natychmiastowe Potwierdzenie. Wliczone Są Opłaty Za Wstęp. 4,3 /5.
06:02 Wojna w eterze - odc. 39; felieton; Dla małoletnich od lat 12 06:05 Informacje kulturalne; informator kulturalny 06:20 Działo się w Krakowie - 08.05.2017; felieton; Bez ograniczeń wiekowych 06:25 Było, nie minęło - kronika zwiadowców historii. - Narol. Tajemnica pałacu odc. 261 - (JM); magazyn historyczny; Dla małoletnich od lat 7
Latem 1495 roku król Hans (Jan Oldenburg) płynął do Szwecji na królewskim okręcie flagowym Gribshunden. Ten 40-latek był od 1481 roku królem Danii, a od 1483 królem Norwegii. Jan chciał przywrócić Unię Kalmarską, Ten najpotężniejszy w swoim czasie sojusz północnej Europy przeżywał poważny kryzys. Został de facto zerwany
wstęgor królewski. Encyklopedia PWN. wstęgor królewski, Regalecus glesne, ryba z rzędu strojnikokształtnych; dł. nawet ok. 8 m; ciało taśmowato wydłużone, bocznie spłaszczone; płetwa grzbietowa tworzy u nasady głowy wysoki czub; ubarwienie jasne; płetwy czerwone; oceaniczny. zgłoś uwagę.
Wie Kann Ich Einen Reichen Mann Kennenlernen. Poniżej znajduje się lista wszystkich znalezionych haseł krzyżówkowych pasujących do szukanego przez Ciebie opisu. Regalecus glesne - wstęgor królewski, ryba głębinowa zaliczana do najdłuższych ryb świata (na 7 lit.) Zobacz też inne hasła do krzyżówek podobne kontekstowo do szukanego przez Ciebie opisu: "REGALECUS GLESNE - WSTĘGOR KRÓLEWSKI, RYBA GŁĘBINOWA ZALICZANA DO NAJDŁUŻSZYCH RYB ŚWIATA". Znaleźliśmy ich w sumie: FOREMAN, POZYTYWNOŚĆ, ECHOSONDA, JARL, DZIEŃ OSTATECZNY, STASZEL, LUKIER KRÓLEWSKI, BEZPRZYCZYNOWOŚĆ, BIEŁUGA, SZCZELINA SKRZELOWA, JUGA, ŁUSZCZEK, RYBA PO GRECKU, KOSTNOJĘZYKOWE, NISZCZUKOKSZTAŁTNE, PIECHA, SADZ, CARRERAS, IGLICZNIOKSZTAŁTNE, APOLLIŃSKOŚĆ, MĄCZKA RYBNA, GŁOWOCISOWATE, SYSTEM WALUTOWY, SZTOKFISZ, SAWICKI, KÓZKA, IKRA, HULOK, REFERENDARIA, PACHNOTKA BRAZYLIJSKA, PODRYWKA, OGOŃCZOWATE, SANCHEZ, WIDMO, PALCZAKOWATE, OGOŃCZA PEREŁKOWA, KRUSZCZYK WIELKOŁUSKI, WSCHÓD, CAŁUSKOWATE, BŁONA MIGAWKOWA, FLEMING, PROPORCZYKOWIEC ŻÓŁTY, AKARA, NELMA, UMBRA, KAWIOR, LIPOWATE, MACZUGOWIEC, MECH JAWAJSKI, EFEBIA, FATALISTA, BYCZEK, MASSANA, WITLINEK, ZACHÓD, BŁYSZCZYK, SHEARER, AKARA, WITEZIE, JESIOTROKSZTAŁTNE, CZEPIAKOWATE, PRZYGODÓWKA, MACICA, SAUTE, SCHENK, MAŁPY WĄSKONOSE, MOTYLOWCOWATE, ŚLEDZIOKSZTAŁTNE, KAWALA, ZEIGER, TAKIFUGU, KOLORYT LOKALNY, SKALAR, AUKSYNA, OCHOTKA, KOLEŃ, PORUCZNIK, GOTHIC METAL, WACHTER, GRANIT RUMBURSKI, CHOROBA BAWEŁNIANA, PATELNICA NIEBIESKOPLAMA, FASOLA AZUKI, SKRZECZ, PŁOTKA, STEWART, OKOŃ, ŚWIAT PRZEDSTAWIONY, AROWANA SREBRNA, RESZKO, MARADONA, WIĄZOWATE, PALEONISKI, FICHTEL, INWOLUCJA, DRĘTWA, ANTAR PATAGOŃSKI, MAŁPY ZWIERZOKSZTAŁTNE, PROMIENIOPŁETWE, NASTULA, KAPER, PREPER, LOURDES, SILVANESTI, PROPORCZYKOWIEC SCHEELA, NADŚWIAT, POSOCZNICA, MORLESZ, ŻYWORODEK JEDNOPLAMISTY, CZARNOKIT, ARYSTARCH, SPASSKI, ŻARŁACZOKSZTAŁTNE, MAKRELA KAWALA, UMBRA, MUSZLOWCE, RYBA, GRILL, NORYLSK, ZUELLE, HELIKOPRION, AKARA, ŁAZIEC, ALECHIN, WITEK, CENT, KORALICOWIEC KRÓLEWSKI, WŁASOW, PERILLA ZWYCZAJNA, ZEUS, OSTNICA, SZCZI, LISOWSKA, KLUK, ŁOWCZY, JĘZYKOZNAWSTWO OGÓLNE, UKOŚNIKOWATE, SUM, PALIŃSKI, SCYMNOWATE, JESIOTR BIAŁY, OLBRZYM, RAJA, WIELOPŁETWIEC, ŚLEDŹ AZOWSKI, LIN, MORCELI, PŁAZAKOWATE, COURIER, CUD, PŁASZCZKOKSZTAŁTNE, AGGIORNAMENTO, DYWANOKSZTAŁTNE, TARCZOWCE, SEKSUOLOGIA, ZANZA, SIDOR, OWCZAK, PRAŻARŁACZE, ZAGRZEBIEC PERUWIAŃSKI, BŁYSZCZYK, STYNKA, CENTKA, ORANTES, RYBA DRAPIEŻNA, WONTON, MEGALODON, GUPIK , SZARMACH, KŁYKACZ PATAGOŃSKI, RYBA UKWIAŁOWA, BOJOWNIK SZMARAGDOWY, WOBŁA, OGOŃCZA SABINA, LANGUSTA EUROPEJSKA, WOJNAR, NAGŁAD, MIĘKKOPŁETWE, JAKUSZEW, MUSTELOWATE, KRÓLEWICZĄTKO, AKARA, PETRELOWATE, RYBY KOPALNE, ZATOPEK, KONIEC ŚWIATA, DUMBADZE, PTASZYCA, ŻABNICA, MAŁPY STAREGO ŚWIATA, CEDZAK, OSTROBOK, KOLENDRA, OLEJ JADALNY, PARTYKA, SKRZELOWCE, MIT, MICHANEK, DRĘTWOKSZTAŁTNE, TLAŁKA, BIEŁUGA, ESCHATOLOGIA, PLISZKA, DZIEŃ GNIEWU, CIERNIK, EMMERSON, KOMPOZYCJA OTWARTA, MASZCZYK, SOLARZ, MLECZ, MARSZAŁEK POLOWY, STRZAŁKA BAŁTYCKA, OBIONE, RYBY PERŁOWE, WIECZKO SKRZELOWE, PAPROTNIK, DIODON, LHERM, NIELABA, OŚCIEŃ, DURIAN, MINTAJ, KORCZNOJ, MOLWA, AKSAMITKA WZNIESIONA, DRZEWO ŚWIATA, SARDYNKA, MUSTEL, MAHAJUGA, SAMOGŁÓW, ALOSA, BAJKAŁ, MODRASZKOWATE, LAMNOKSZTAŁTNE, SPEKTROMETRIA MAS, ŁAZIEC, PRAPŁETWIEC MAŁY, BRZANKA PIÓROPUSZOWA, ALBULOWATE, CABOTO, KOCZKODANOWATE, WIELOPŁETWCOWATE, ŁĄCZNICOKRĘGIE, PIŁONOSOWATE, RYBIARZ, WICEKRÓL, SANDACZ, RYBY PANCERNE, SOLA, STRONA, SĄD REFERENDARSKI, RYBA SŁODKOWODNA, KOŃ FRYZYJSKI, GOLF, ZAKON MNISZY, BŁONA KOMÓRKOWA, NEON CZERWONY, GLAPA, SKAŁA GŁĘBINOWA, ELOPSOWATE, SUMIK, REKTASCENCJA, ORZECH BRAZYLIJSKI, OBOŹNY KORONNY, ERIKSEN, UKLEJA, KARUK, KOTLET, JESIOTRY, ŁOŻYSKOWIEC, CZAPLA, SAJRA, DIABEŁ MORSKI, BÓL ŚWIATA, DRĘTWA KALIFORNIJSKA, ŁOWISKO, ALESTESOWATE, ŁOPATONOSY, SIKORA, ZĘBACZ, KUBACKI, KONIK MORSKI, POMPA GŁĘBINOWA, MŁOTOWATE, TAIZE, NAJSTARSZY ZAWÓD ŚWIATA, KALAMUS RUDOGŁOWY, MARLIN, ARDEN, PRĘTNIK, ŻABNICA NAWĘD, RYBA, PŁAWIKONIKI, BYSTRZYK TRÓJPRĘGI, SADZ, WĘGORZOWATE, LIMIA, SKALIK, KUŁAKOWA, TOWLER. Ze względu na bardzo dużą ilość różnych pasujących haseł z naszego słownika: - ograniczyliśmy ich wyświetlanie do pierwszych 300! nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odgadnięte już litery - w miejsce brakujących liter, wpisz myślnik lub podkreślnik (czyli - lub _ ). Po wciśnięciu przycisku "SZUKAJ HASŁA" wyświetlimy wszystkie słowa, wyrazy, wyrażenia i hasła pasujące do podanych przez Ciebie liter. Im więcej liter podasz, tym dokładniejsze będzie wyszukiwanie. Jeżeli w długim wyrazie podasz małą ilość odgadniętych liter, możesz otrzymać ogromnie dużą ilość pasujących wyników! się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis podany w krzyżówce dla hasła, którego nie możesz odgadnąć. Po wciśnięciu przycisku "SZUKAJ HASŁA" wyświetlimy wszystkie słowa, wyrazy, wyrażenia i hasła pasujące do podanego przez Ciebie opisu. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek - podsumowanie Najlepiej pasującym hasłem do krzyżówki dla opisu: Regalecus glesne - wstęgor królewski, ryba głębinowa zaliczana do najdłuższych ryb świata, jest: Hasło krzyżówkowe do opisu: REGALECUS GLESNE - WSTĘGOR KRÓLEWSKI, RYBA GŁĘBINOWA ZALICZANA DO NAJDŁUŻSZYCH RYB ŚWIATA to: HasłoOpis hasła w krzyżówce WSTĘGOR, Regalecus glesne - wstęgor królewski, ryba głębinowa zaliczana do najdłuższych ryb świata (na 7 lit.) Definicje krzyżówkowe WSTĘGOR Regalecus glesne - wstęgor królewski, ryba głębinowa zaliczana do najdłuższych ryb świata (na 7 lit.). Oprócz REGALECUS GLESNE - WSTĘGOR KRÓLEWSKI, RYBA GŁĘBINOWA ZALICZANA DO NAJDŁUŻSZYCH RYB ŚWIATA inni sprawdzali również: fragment skały litej, przyniesiony przez lądolód , element anatomiczny leżący pośrodkowo w jamie nosowej, dzieląc ją na dwie części , członek drużyny w niektórych sportach zespołowych, którego zadaniem jest uniemożliwienie zdobycia bramki (gola) zawodnikom drużyny przeciwnej , las liściasty zazwyczaj z przewagą grabu i dębu , rozszerzona, górna część wlewu głównego ułatwiająca wprowadzenie ciekłego metalu , kolce u butów taternika , gatunek muzyki hiszpańskiej, głównie śpiewanej , hipotetyczna gwiazda powstała z czerwonego karła, kiedy ten wyczerpie większość zapasów paliwa wodorowego , atom lub cząsteczka zawierająca niesparowane elektrony, czyli charakteryzująca się spinem elektronowym różnym od 0 , Cyanochen cyanoptera - gatunek endemicznego dla Etiopii ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae); to jedyny przedstawiciel rodzaju Cyanochen , emocjonalny lub wybuchowy , miasto we Włoszech (Lombardia) nad jeziorem Como, ośrodek handlowy i turystyczny
Wyłowili wielkie, przedziwne stworzenie. Niektórzy są przerażeni Data utworzenia: 14 lipca 2022, 20:12. Zdumiewające odkrycie u wybrzeży Chile. W miejscowości Arica rybacy wyłowili bardzo dziwne zwierzę. Ta ryba o długości prawie sześciu metrów i przedziwnym wyglądzie wzbudziła wielkie poruszenie wśród lokalnej społeczności. Jak zauważają media w Ameryce Południowej według japońskich legend, ryba ta zwiastuje wielkie kataklizmy. Chile. Rybacy wyłowili 6-metrowego węgorza królewskiego. Foto: - / YouTube Złowiony okaz wstęgora królewskiego - bo to taką rybę wyciągnęli miejscowi rybacy, ma prawie sześć metrów długości i przyciągnął wielkie zainteresowanie osób znajdujących się w chilijskim porcie. Ludzie fotografowali się z rybą i wrzucali nagrania do mediów społecznościowych. Chile. Rybacy złowili 6-metrowego wstęgora królewskiego Do połowu z niecodziennym finałem doszło na wodach niedaleko portowego miasta Arica, znanego jako "miasto wiecznej wiosny”. Południowoamerykańskie media zauważają, że pojawienie się wstęgora królewskiego w rybackiej sieci nie zdarza się często. Ryba ta pływa bowiem zazwyczaj na głębokościach 20-200 m (wielokrotnie zaobserwowana została także dużo głębiej, na 1000 m). Według naukowców wstęgor wynurza się na powierzchnię, tylko wtedy, gdy odczuje zaburzenia geologiczne na dnie morza. Japońskie wierzenia Zobacz także W kulturze japońskiej pojawienie się wstęgora królewskiego w pobliżu lądu jest zapowiedzią przyszłej katastrofy, takiej jak tsunami czy trzęsienie ziemi. – Japończycy wierzą, zgodnie z legendą Namazu (według japońskiej mitologii jest to ogromny sum, który powoduje trzęsienia ziemi – red. ), że ktokolwiek ją znajdzie, jest przeklęty – czytamy w serwisie internetowym czasopisma National Geographic. Tyle kosztuje gałka lodów nad Bałtykiem. Jedni turyści przecierają oczy ze zdumienia, a inni... muszą obejść się smakiem Za toaletę zapłacisz 5 zł. Mandat za załatwianie potrzeb na wydmach nawet 500 zł! Wielu turystów ma dylemat, ale czy warto ryzykować? Bosacka pokazała zdjęcie toalety nad morzem. Wysoka cena za skorzystanie z WC to nie wszystko. "Ktoś miał wyobraźnię" /3 - / YouTube Niecodzienne odkrycie w Chile. /3 - / YouTube W rybackiej sieci pojawił się wstęgor królewski. /3 - / YouTube Ryb wywołała dużą ciekawości w chilijskim porcie Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:
Wstęgor królewski translations Wstęgor królewski Add giant oarfish noun en species of fish wikidata wstęgor królewski noun translations wstęgor królewski Add King of herrings wikispecies oarfish noun GlosbeMT_RnD Examples Add Stem Match words Rasa: Youkai (Wstęgor królewski) Species: Youkai (Oarfish) ParaCrawl Corpus The most popular queries list: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
Jednorożec nie zawsze był słodkim rumakiem. Kiedyś miał skrzydła albo łuski i raczej przerażał. Szczególnie marynarzy. W dodatku miał równie nieprzyjemnych – realnych i wymyślonych – świat mórz i oceanów postrzegano zupełnie inaczej niż dzisiaj. Chociaż kulistość Ziemi znana była z wyliczeń już starożytnym Grekom, wciąż brakowało na nią niezbitego dowodu zrozumiałego dla zwykłego człowieka. Dlatego w czasie długich rejsów w nieznane często na pokładach statków dochodziło do ataków paniki wśród marynarzy. Nie widząc przez wiele dni lądu, obawiali się, że dotarli do końca świata i dosłownie spadną z niego jak ze stołu w przestworza kosmosu. Możliwe więc, że marynarskie historie były halucynacjami – z którymi radzić musiał sobie i Krzysztof Kolumb w 1492 r. – pojedynczych osób lub relacjami ze spotkań z nieznanymi wcześniej zwierzętami, u których wystąpiły anomalie budowy zewnętrznej. Opowiadane wiele razy zaczynały potem żyć swoim życiem. Prawdopodobnie w ten sposób narodziło się wiele morskich legend i mitów. Jednorożce Te mityczne zwierzęta najczęściej przedstawiano jako konie, jelenie lub pegazy ze spiralnie skręconym rogiem wyrastającym z czoła. Występują w wielu kulturach, a więc zarówno w mitologii starożytnych Greków i Rzymian, jak i w legendach chińskich, japońskich czy dalekich Indii. Grecy nadali tym istotom nazwę monoceros, czyli jednoróg (monos – jeden, keras – róg), a Rzymianie poprzez analogię nazwali je unicornis (łac. uni – jeden, corn – róg). Od nazwy łacińskiej wzięły się: angielski unicorn, niemiecki einhorn, francuski licorne, natomiast w Polsce nazywano go goworożcem. Poza jednym rogiem wygląd reszty ciała zwierzęcia zależał od kultury, która go stworzyła. Jednorożce słynęły z tajemniczej i zarazem nieokiełznanej natury. Z tego powodu schwytanie ich żywych uchodziło za niemożliwe. Według rzymskich i średniowiecznych wierzeń picie z rogu jednorożca skutecznie chroniło przed wieloma chorobami, a także było najlepszym antidotum na wiele trucizn. W kulturze Zachodu o jednorożcu pierwszy wspomniał grecki uczony Ktezjasz (V–IV w. W swym dziele „Indika” opisuje on faunę i florę Indii, do których dotarł Aleksander Wielki. Dowiadujemy się z niego, że w Indiach żyją dzikie białe osły wielkości koni lub nawet większe, a na środku ich purpurowych głów wyrasta róg o długości około pół metra. Następnie jednorożec pojawia się u Arystotelesa, który czerpał informacje z opisów Ktezjasza i za nim je powtarzał. Rzymski pisarz, historyk i uczony Pliniusz Starszy (23–79) opisywał jednorożce w swym dziele „Naturalis historia” – będącym swoistą starożytną encyklopedią – jako istoty z głową jelenia, nogami słonia i ogonem dzika. Tego typu charakterystyka wskazuje, że najprawdopodobniej przedmiotem opisu był zniekształcony obraz nosorożców indyjskich pomieszany z wiadomościami o takich zwierzętach jak oryks, eland i kudu. Niewykluczone również, że mit o jednorożcu powstał w wyniku spotkania z Elasmoterium, czyli gigantycznym prehistorycznym nosorożcem. Ahmad Ibn Fadlan, żyjący w X w. arabski podróżnik, pozostawił po sobie opis jednorogiej wielkiej bestii, która rzekomo żyła na stepach nad Morzem Czarnym. Wprawdzie wraz z końcem epoki lodowcowej (10 tys. lat temu) zaczęło się wymieranie tych zwierząt, ale nie można całkowicie wykluczyć, że pojedyncze osobniki przetrwały do czasów starożytnych Greków. Po raz pierwszy skamieniałości Elasmoterium zostały opisane przez niemieckiego paleontologa Fischera von Waldheima w 1808 r. Zwierzę to było olbrzymim włochatym nosorożcem o wysokości mniej więcej 2,5 m, długości 6 m i masie 5 t. Miało pojedynczy gruby dwumetrowy róg na przodzie głowy, a jego nogi przypominały końskie, co prawdopodobnie pozwalało mu galopować z dość dużą prędkością. Elasmoterium żył na terenach obecnej południowej Rosji, Ukrainy i Mołdawii oraz w Azji Centralnej. W średniowieczu mitologiczny jednorożec „złagodniał”, stając się symbolem czystości i niewinności. Właśnie wtedy ukształtował się ostatecznie jego wizerunek znany nam dzisiaj, a więc białego szlachetnego, niewinnego zwierzęcia z jednym rogiem pośrodku czoła. W takiej formie stał się elementem wielu herbów krain (Szkocja), polskich miast (Lidzbark) i gmin (Jednorożec, Zgierz). W średniowieczu mit jednorożców został dodatkowo podsycony przez kilkumetrowe białe „rogi”, które znajdowano na plażach północnej Europy. Dzięki wyprawom plemion skandynawskich, zwanych potocznie wikingami, rogi docierały w różne zakątki starego świata, doskonale wpasowując się w mit o jednorożcu. Sprzedawano je za niebotyczne sumy i niekiedy były nawet cenniejsze niż kamienie szlachetne, co pozwalało zmyślnym i przedsiębiorczym wikingom dorabiać się fortun. Róg jednorożca był niezwykle cennym i pożądanym towarem w średniowiecznej Europie. Często oprawiano go w srebro i złoto, a następnie przechowywano w tzw. gabinetach osobliwości przyrodniczych wielu władców i książąt jako oznakę prestiżu i bogactwa. Taki róg można obejrzeć w Muzeum Pałacu w Wilanowie, gdyż posiadał go w swych zbiorach właściciel Wilanowa, Jan III Sobieski. Problem polega na tym, że nie były to legendarne przedmioty, ale części zwierząt, które jak najbardziej istniały i istnieją do dzisiaj. Bo dopiero w 1638 r. duński zoolog Ole Worm odkrył, iż rogi uznawane za należące do jednorożców w rzeczywistości były spiralnie skręconymi zębami narwala. Narwal (Monodon monoceros) to prawdziwy morski jednorożec. Ten ssak z rzędu waleni, dorastający do 6 m długości, żyje obecnie w wodach arktycznych wokół Grenlandii. Jako jedyne zwierzę posiada prosty i równocześnie spiralnie skręcony kieł, którego długość u samców może dochodzić do 3 m. Kły narwali mają zupełnie inną funkcję niż zęby zwierząt drapieżnych. Są to najbardziej wrażliwe części ciała, zbudowane z milionów włókien nerwowych, które odpowiadają np. za odczuwanie zmian temperatury, ciśnienia, zasolenia wody lub śladów zapachowych ryb. Do końca nie wiadomo, jak działa ten skomplikowany system – morskie jednorożce, podobnie jak te mitologiczne, dobrze strzegą swoich sekretów. Syreny W mitologii starożytnych Greków i Rzymian syreny to przebiegłe i zarazem urocze stworzenia morskie, przybierające postać pół ptaka, pół kobiety. Postać ptaka została prawdopodobnie wybrana ze względu na piękny śpiew, jakim szczyci się wiele gatunków ptaków, a do perfekcji opanowały go też syreny. W późniejszych podaniach syreny posiadały ogon ryby i ciało młodej pięknej kobiety, co czyniło je jeszcze bardziej kuszącymi. Przebywając na wybrzeżu, zwabiały na skały swoim śpiewem żeglarzy, statek roztrzaskiwał się o głazy, a marynarze ginęli i kończyli jako danie syren. Często ich głos działał również usypiająco na załogę, co ułatwiało wejście syrenom na pokład i zabicie marynarzy. Wybrzeże syren było usiane białymi kośćmi i suszącymi się na słońcu skórami nieszczęśników. Syreny wg „Odysei” Homera zamieszkiwały wysepkę znajdującą się w Cieśninie Mesyńskiej. Odyseusz, by uniknąć niebezpieczeństwa, rozkazał marynarzom zatkać uszy woskiem, a sam kazał się przywiązać do masztu i ignorować swoje rozkazy. Podobnych opowieści i legend dotyczących syren jest znacznie więcej. Teorie próbujące wyjaśnić spotkania z syrenami najczęściej mówią o halucynacjach marynarzy lub o znanych nauce zwierzętach morskich, takich jak foki czy manaty. Syreny to potoczna nazwa ssaków morskich z rzędu Sirenia, obejmującego gatunki zaliczane do diugoni (Dugongidae) i manatów (Trichechidae), żyjące w strefie przybrzeżnej mórz tropikalnych i w rzekach Ameryki Południowej. Mają wrzecionowate ciało mierzące 2–4 m, wydatne wargi, małe oczy i szarawą gołą skórę. Osiągają wagę do kilkuset kilogramów. Są wyłącznie roślinożerne. Poruszają się bardzo wolno w strefie przybrzeżnej morza oraz ujść rzek na małej głębokości. Wszystkie gatunki syren pozostają pod ścisłą ochroną. Prawdopodobnie to właśnie zwierzęta z rzędu Sirenia widział Krzysztof Kolumb w 1492 r., bo opływając jedną z wysp karaibskich, napisał w dzienniku pokładowym o zwierzętach podobnych do kobiet, które „wynurzały się z głębin, lecz nie były tak piękne, jak się powszechnie uważa”. Największym przedstawicielem syren była krowa morska (Hydrodamalis gigas), której masa dochodziła do kilku ton. Została odkryta i po raz pierwszy opisana przez niemieckiego zoologa Georga Wilhelma Stellera w 1741 r. W jego dziennikach czytamy: „To zwierzę nigdy nie wychodzi na powierzchnię, lecz ciągle przebywa w wodzie. Skórę ma czarną i grubą jak dębowy pokład żaglowca, jego głowa w stosunku do ciała jest dosyć mała, zwierzę nie ma zębów, tylko dwie płaskie białe kości, jedną u góry, drugą u dołu”. Niestety, ze względu na roślinożerny, powolny tryb życia, bytowanie w strefie przybrzeżnej oraz podobno dość smaczne mięso gatunek ten wyginął – w 1768 r. został zabity ostatni osobnik. Nawet dzisiaj, pomimo tylu badań naukowych, mit syren jest tak mocno zakorzeniony w naszej psychice, że co jakiś czas w wirtualnym świecie spotyka się informacje dotyczące istnienia tych stworzeń lub ich zdjęcia. Problem okazał się na tyle poważny, że największa amerykańska organizacja rządowa zajmująca się oceanami, Narodowa Służba Oceaniczna i Meteorologiczna (NOAA), wydała oświadczenie „Are mermaids real?”, w którym poinformowała, że obecnie nie ma naukowych dowodów na istnienie takich wodnych humanoidów jak syreny. Tak więc wszystko wskazuje na to, że za rzekome spotkania z syrenami winę ponoszą wyobraźnia człowieka i chęć wzbudzenia sensacji. Jak twierdzi James Powell, amerykański biolog od ponad 40 lat zajmujący się badaniami manatów, przy słabym oświetleniu wynurzająca się nad powierzchnię wody głowa manata tak bardzo przypomina ludzką, że można ulec złudzeniu spotkania z istotą o ludzkiej twarzy i rybiej reszcie ciała. Prawdopodobnie więc wieki temu marynarze, widząc te zwierzęta przy zachmurzonym niebie, również mogli doznawać takiej ułudy. Resztę podpowiadała wyobraźnia, dając podstawy do tworzenia mitów i opowieści o przeróżnych wydarzeniach z syrenami w roli głównej. Kraken Według skandynawskich legend to przerażające morskie monstrum, zrodzone w zimnych morzach północy, przypominało ośmiornicę lub kałamarnicę i było zdolne zatapiać wielkie statki i zjadać marynarzy. W XII-wiecznych opowieściach norweskich żeglarzy i XIII-wiecznych islandzkich sagach kraken miał rozmiary małej wyspy. Stworzenia te powodowały wiry morskie, będąc zarazem postrachem morskich zwierząt, które uciekały przed nimi na powierzchnię. Odpowiednikiem skandynawskiego krakena w mitologii greckiej był ketos. Dopiero w 1857 r. kraken opuścił sferę mitów, gdy duński uczony Japetus Steenstrup poprawnie zidentyfikował dostarczone mu szczątki jako gatunek wielkiej kałamarnicy. Nowo odkrytemu zwierzęciu nadał łacińską nazwę Architeuthis dux. Niedługo później, w 1874 r., pastor z Nowej Fundlandii Moses Harvey wykonał pierwsze zdjęcie kilkumetrowego ramienia kałamarnicy, przyniesionego mu przez miejscowego rybaka. Oszacowanie wielkości kałamarnic olbrzymich jest trudne przede wszystkim ze względu na ich skryty tryb życia. Występują na głębokości 1500–3000 m pod powierzchnią morza, co utrudnia ich obserwację. Żywią się głównie rybami, skorupiakami, małżami i innymi głowonogami, w tym również przedstawicielami własnego gatunku. Gatunek ten z kolei sam jest pokarmem ssaków morskich – kaszalotów. Często na ich ciele można spotkać kilkunastocentymetrowe okrągłe ślady po przyssawkach, które świadczą o prowadzonej na śmierć i życie walce z wielkimi głowonogami. W raporcie marynarzy z czasów II wojny światowej odnotowano rzekomy atak kałamarnicy na małą tonącą jednostkę, w którego wyniku jedna osoba została wciągnięta pod wodę. Takie rewelacje należy jednak traktować z rezerwą, gdyż kałamarnice z racji swej natury i sposobu życia raczej nie wchodzą w konflikt z człowiekiem. Kałamarnicę olbrzymią po raz pierwszy zaobserwowano i sfilmowano w naturalnym środowisku dopiero w 2006 r. Człowiek wreszcie naprawdę zobaczył to ekscytujące zwierzę, żyjące i oddychające w głębinach morskich, którego długość oceniono wtedy na 7 m. Z kolei z doniesień naukowych opisujących wyniki sekcji wyrzuconych na plażę martwych osobników wynika, że długość ramion kałamarnicy olbrzymiej (Architeuthis dux) nie przekracza 13 m. Dosyć wiarygodnym źródłem informacji o zwierzętach głębin jest zawartość żołądków kaszalotów, które polują nawet na głębokościach przekraczających 2000 m. W 1925 r. w żołądku jednego z nich znaleziono macki nieznanego do tej pory gatunku kałamarnicy, której długość określono na mniej więcej 16 m. Odkrytemu zwierzęciu nadano nazwę kałamarnicy kolosalnej (Mesonychoteuthis hamiltoni). Wprawdzie media czasami donoszą o wyrzuconych na plażę kałamarnicach o ramionach przekraczających nawet 20 m, lecz informacje te najczęściej nie są potwierdzone przez naukowców. Z reguły ludziom widzącym te martwe zwierzęta o znacznym stopniu rozkładu tkanek wydaje się, że są one znacznie większe, niż naprawdę bywają. Wąż morski Prawdopodobnie żeglarze za węże morskie brali olbrzymie pojedyncze ryczące sztormowe fale, które spotykali na pełnym morzu, albo oderwane od dna duże kępy trawy morskiej. A może opowieści te powstały od nadmiaru rumu. Najbardziej zbliżony z wyglądu do tych mitycznych stworzeń jest szeroko rozpowszechniony w wodach oceanu „śledziowy król” (ang. king of herrings), czyli wstęgor królewski (Regalecus glesne). Ryba ta, ważąca do 200 kg, ma wężowaty kształt, a jej długość wynosi średnio 6 m. Mimo że to gatunek typowo głębinowy, występujący na głębokości 200– 1000 m, można go spotkać także w płytkich wodach, gdy zapuszcza się na poszukiwanie pokarmu. Martwe zwierzęta często są wyrzucane na plażę, co powoduje niemałą sensację wśród okolicznych mieszkańców. Wstęgora królewskiego po raz pierwszy opisał – na podstawie badania szczątków – norweski biolog Peter Ascanius w 1772 r. A sfilmowano go w naturalnym środowisku dopiero w 2010 r. Nawet współczesnym naukowcom przypominał wielkiego węża, ze względu na sposób poruszania się i długie połyskujące ciało. Niektórzy przypuszczają, że długość „śledziowego króla” może dochodzić do 17 m. Zapewne właśnie te cechy przyczyniły się do powstania legendy o wężu morskim. Wiedza i Życie 3/2016 (975) z dnia Zoologia; s. 50 Oryginalny tytuł tekstu: "Morskie legendy" Radosław Żbikowski Dr oceanologii z Uniwersytetu Gdańskiego. Autor książek i artykułów z zakresu nauk o Ziemi.
Wstęgor królewski translations Wstęgor królewski Add Regalecus glesne No examples found, consider adding one please. You can try more lenient search to get some results.
wstęgor królewski w bałtyku
